Choroby koni - Izoerytroliza nowonarodzonych źrebiąt

Jest to schorzenie, które stanowi rodzaj konfliktu serologicznego występującego u koni. Występuje u nowonarodzonych źrebiąt, a jego przyczyną są produkowane przez matkę przeciwciała, które powodują rozpad krwinek czerwonych źrebięcia. Wystąpienie tego schorzenia jest uwarunkowane kilkoma czynnikami: niezgodnością grup krwi klaczy i ogiera, dziedziczeniem przez źrebaka grupy krwi ojca lub kontaktem klaczy (w czasie ciąży lub porodu) z czynnikami obecnymi we krwi ogiera (lub źrebięcia). Klacz rozpoczyna wtedy produkcję przeciwciał skierowanych przeciwko erytrocytom źrebaka. Przeciwciała te przedostają się do siary, a następnie po spożyciu jej przez noworodka do jego krwiobiegu. Tam łączą się z krwinkami czerwonymi powodując ich rozpad.

Izoerytroliza występuje u źrebiąt w pierwszym tygodniu życia. Objawy mogą pojawić się nagle lub rozwijają się stopniowo w ciągu kilku, kilkunastu dni. Obserwuje się narastającą apatię, źrebak przestaje ssać i jest osłabiony. Błony śluzowe z różowych zmieniają barwę na bladoróżową do żółtawej, pojawia się anemia.

Jeżeli choroba nie zostanie szybko rozpoznana i nie zostanie podjęte odpowiednie postępowanie, może dojść do śmierci źrebięcia.

W przypadku rozpoznania choroby w ciągu pierwszej doby życia źrebaka, należy jak najszybciej zaprzestać karmienia noworodka siarą i podawać mu pokarm zastępczy (z butelki, miski lub przez sondę) przez 24-36 godzin. Po tym czasie można źrebakowi pozwolić na ssanie mleka matki (brak przechodzenia przeciwciał do krwiobiegu, a przez to brak zagrożenia). Klacz w czasie dokarmiania noworodka powinna być zdajana co 2-4 godziny, a mleko wylewane. Jeżeli choroba zostanie rozpoznana później niż 24 godziny od porodu, konieczna może być transfuzja krwi. Do czasu całkowitego ustąpienia objawów powinno się kontrolować poziom erytrocytów we krwi źrebaka.