Hackamore

Hackamore to rodzaj końskiego kiełzna, mylony z rodzajem wędzidła. Jest ono przeznaczone dla koni, które nie tolerują wędzidła lub koni z problemami zębowymi. Zakłada się je na nos konia i za pomocą dźwigni wywiera nacisk na to miejsce. Im dłuższa dźwignia, tym hackamore mocniejsze i należy uważać, gdyż przy mocnym szarpnięciu można złamać koniowi kość nosową. Najczęściej używane do skoków i westernu.

Cytat

"Bo na końskim grzbiecie, nie ważne jest już nic..."

Forgurt

Forgurt to dodatkowy pas zapinany przed siodłem. Umieszczone są na nim tzw. "ławki" czyli uchwyty zapobiegające przesuwaniu się siodła do przodu. Forgurt używany jest w przypadku koni o słabo zarysowanym kłębie. 
Inny sposób zapobiegania przesuwaniu siodła do przodu to podogonie. W przypadku zsuwania się siodła do tyłu używamy napierśnika.

Kawecan

Kawecan to portugalska odmiana kantara. Na nachrapniku ma trzy miejsca do zapięcia lonży i wodzy lub wypinaczy. Najczęściej służy do lonżowania.

Czambon

Czambon to wodza pomocnicza, bardzo przydatna przy pracy z koniem na lonży oraz pod siodłem. Czambon pomaga koniom w kształtowaniu mięśni grzbietu.

Kantar

Kantar to rodzaj uproszczonej uzdy. Do kantara nie dopina się wędzidła, jego częścią jest natomiast kółko do mocowania uwiązu. Kantar umożliwia czyszczenie, prowadzenie i wykonywanie innych prac przy zwierzęciu

Kantary najczęściej wykonywane są z nylonu, skóry lub rzemienia. Skórzane kantary stosowane są podczas trzymania konia w stanowisku lub boksie, ponieważ nie powodują odparzeń.

Wodze

Wodze to skórzane, parciane lub gumowe pasy połączone z wędzidłem, przy pomocy których jeździec utrzymuje kontakt z pyskiem konia poprzez kiełzno i w ten sposób przekazuje koniowi sygnały.

Wypinacze

Wypinacze to wodze pomocnicze przydatne przy pracy z koniem na lonży. Są wyposażone w dodatkowe sprzączki i często w gumowe wstawki uelastyczniające. Wypinacze zmuszają konia do zganaszowania się. Przy odpowiednim treningu, następuje zaokrąglenie grzbietu i pracują odpowiednie mięśnie konia.
Istnieją zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy pracy na wypinaczach, gdyż uniemożliwiają one swobodne ruchy szyi, a wraz z tym – rozluźnienie konia.

Lonża

Lonża to długa, 5-8-metrowa lina, na której podczas lekcji jazdy prowadzony jest koń. Instruktor kontroluje nią konia, aby uczeń mógł skoncentrować się na ćwiczeniu równowagi, wyrabianiu dosiadu itp. Lonża służy również do ubezpieczania zawodników woltyżerki, akrobatów cyrkowych oraz w hipoterapii. Lonża może służyć też do lonżowania konia bez jeźdźca, zamiast jazdy, w celu zapewnienia ruchu koniowi oraz przy ćwiczeniu koni młodych.

Lonżowanie konia powinno odbywać się naprzemiennie w obydwu kierunkach, by ćwiczyć równo partie mięśni po obu stronach jego ciała. Ważną pomocą przy lonżowaniu konia jest głos prowadzącego. Niezbędnym akcesorium jest, oprócz lonży, długi bat do lonżowania.

Lonżowanie konia: